Halepçe katliamının hatırlattıkları

Her büyük felaket insanlara kimi değerler hatırlatır ve gerçekler gösterir. Halepçe katliamı da Kürt halkına: ‘Özgür olmadığınız sürece katliamlardan kurtulamazsınız’ diyor.
İSKAN AMED

Yaraları olmadı onların kanayacak
Oysaki kanayan bir yara olarak
Asılı kalacak.
İnsanlığın günahkar boynunda Halepçe.

Halepçe katliamının hatırlattıkları

Halepçe ölüm ile anılan bir kent. Her kentin sokaklarında olduğu gibi Halepçe’nin sokaklarında da çocuklar oyunlar oynuyor, insanlar yaşamın akışına karışıyordu. 16 Mart 1988 günü Newroz’a beş gün kala sessiz bir dünyanın içinde ölüler, kansız bir nehir gibi aktı Halepçe’nin bağrında. Halepçe doğanın en güzel deminde Irak ulus-devleti tarafından kansız cesetler nehrine dönüştürüldü.

Halepçe zamanın kendisinden utanacağı bir demdir, Kürtlerin hafızasında, ruhunda ve yüreğinde. Yine de her şeye rağmen Halepçe kentinde kimyasal silahlarla dehşet verici bir soykırıma maruz kalan Kürt halkı öldükçe diriliyor, dirildikçe cellatlarına korku salmaya devam ediyor ve Newroz gibi hayata duruyor.

16 Mart günü, ölüm Hiroşima ve Nagazaki’de olduğu gibi Halepçe’de de kirliydi. Oysaki doğal ölüm, yaşamı temiz kılar, besler ve sürdürürdü. Ama o gün ölüm vakitsiz bir şekilde çırpınan her canlıya apansız dokunuyordu. Ölüm ilk başta elma kokusuyla yayılıyordu. Bir karabasan, bir ahir zaman ve bir kıyamet Halepçe’yi pençesine almıştı. Çiçeklerin kokusuna, kuşların berrak ve tiz ötüşüne, ağaçların her bir yaprağına dokunan ölümdü. Bir kentin insanları, tüm canlılarla birlikte, beyinlerini paraya satan ‘bilim adamları’nın, elma kokusu ile yaptığı kimyasal gazlarla yok ediliyordu.

Sayıları çok az olsa da iyilerini ve dürüstlerini tenzih ederekten. Bilim insanları iktidarın yani parayı ve gücü elinde bulunduran elit bir zümrenin eli kanlı katillerinden başka hiçbir şey değildir. Bilim insanlarının: ‘Toplum adına bilim yapıyoruz’ diye uydurdukları yalan, topluma ve doğaya yoksulluktan, yıkımdan ve felaketten başka da bir şey getirmiyor. Onlar; devletleri, iktidarları ve zenginleri ihya eden canavarlara dönüştüler. Tıp, fizik, kimya, matematik ve birçok dalın maaşlı profesörleri, mühendisleri; devletlerin çıkarları için el üstünde tuttuğu kişiler olmaya devam ediyor. Özünde ise onlar sadece hırsızdırlar. İnsan toplumunun çağlar boyunca oluşturduğu icatları ve birikimleri çalıp, iktidarlara teknoloji diye satan hırsızlar ve tarihin hainleridirler.

Çocuklar ‘Bêhna Sêwa Tê’ diyerek ölmüşlerdi

Kadınlar bebelerini Azrail’in tırpanından göğüslerine bastırarak kurtarmaya, korumaya çalışmıştı. Hangi bilim insanı çocukların yüzlerine bir tebessüm dahi kazandırabilirdi ki? Çocuklar koşarak: ‘Bêhna Sêwa Tê’ diyerek ölmüşlerdi. Son koşulları oldu. Elma kokusu tuzaktı. Katiller, kölelerini yaratmak için ölüm gazına elma tadı verecek kadar ahlaktan ve vicdandan yoksundu.

16 Mart sabahı ölüm de en az Kürtleri sömüren ırkçı devletler kadar vahşi ve acımasızdı. Diktatör Saddam Hüseyin’in faşist Irak ordusu sabah saatlerinde evlerin camları kırılsın diye Halepçe’yi önce savaş uçaklarıyla bombaladı. Camlar kırılsın ki daha çok kadın, yaşlı, çocuk ayırmadan insan öldürsünlerdi. Sonra -kendilerine göre- gavur dedikleri devletlerden aldıkları savaş uçaklarından Halepçe’ye attığı elma kokusu yayan kimyasal bombalar devreye girdi. Halepçe’nin üstüne kara bulutlar gibi kesif bir koku yayıldı. Katliama uğrayanların elma kokusu dediği şeye anlam verecek zamanları olmamıştı. Gazı soluyanların derisi yanmaya başlamış, solunum sistemleri çökmüş, oldukları yerde ölüm, onları karanlığına birer birer almıştı.

Kimisi evinin kapısının eşiğinde, kimisi bahçesinde, kimisi duvar dibinde, kimisi de kurtulurum umuduyla kaçtığı dağlarda ölüme yakalandı. Kokuyu genizlerinde hissedenler birer birer düşüp kaskatı kesilmişti. Hem insanlar, hem çiçekler, hem hayvanlar, hem de her şey o gün Halepçe’de öldürülüyordu. Oysaki ölen insana dair hakikatti.

O gün; eline Kuran-ı Kerim alıp da güruhunu selamlayan Saddam Hüseyin tarafından gelen ölüm esir almıştı Halepçe’de Kürtleri ve yaşamı. O gün insan ırkının en eski kavimlerinden biri olan Kürtler, sömürgeci canilerin en alçakça saldırılarından sadece biriyle yüz yüze kalmıştı. O gün Halepçe toprağı, üstü örtülemeyen açık bir mezarlıktı. Tıpkı Gelîyê Zîlan, Dersim, Amed, Cîzîr, Efrîn, Şengal gibi.

Halepçe katliamının üzerinden 33 yıl geçti. Bu süre içerisinde faşist Saddam rejimi çöktü. Kendisi de ektiğini biçti. Fakat adalet yerini buldu mu? Kurdistan ülkesi, emperyalist devletler tarafından masa başında çizilen haritalarla sözde İslam devletleri olan Türkiye, Irak, Suriye ve İran’a peşkeş çekildi. Bu sözde İslam devletleri Kürtlere acıların ve katliamların her türünü pervasızca yaşattı.

Saddam’ın ibret dolu sonu…

Her büyük felaket insanlara kimi değerler hatırlatır ve gerçekler gösterir. Halepçe katliamı da Kürt halkına: ‘Özgür olmadığınız sürece katliamlardan kurtulamazsınız’ diyor. Halepçe katliamı, Kürt halkının sömürgeci devletlerden koparak dağlarıyla özgürlüğe yürümesine yol açmalıdır. Kürtler, devletlere ve işbirlikçilere değil, öz güçlerine güvenmeli ve statüsüz bir yaşamı ayaklarının altına almalıdır.

Son günlerde PKK’ye silah bırakma çağrısı yapan tipler türedi. Bunu herkesin çok iyi bilmesi ve anlaması gerekir; Kürtler özgür olmadan, Kurdistan tanınmadan, Kürtlerin doğuştan gelen ulusal, insani, siyasal ve kültürel hakları tanınmadan, PKK’nin silah bırakmasını isteyenler, Halepçe katliamını, DAİŞ’in Kobanâ’ye, Şengal’e, Erdoğan ve çetelerinin Efrîn’e, Gerê Spî’ye, Serêkanîyê’ye saldırmasını isteyenlerdir. Bu kişilere sormazlar mı; Dersim, Amed, Agirî, Geliyê Zîlan, Şengal, Rojava ve Halepçe’de Kürtler katledilirken PKK mi vardı?

Gerçi Türk derin devletinin, suretini haktan göstermeye çalışan, kendilerine gazeteci-yazar, solcu, sosyolog diye sıfatlar takan, iblislerini tanıyoruz. PKK’ye silah bırakma çağrısı yapan, özgürlük için savaşmanın ne olduğunu bilmeyen ve anlamayan bu kişilere son bir soru soralım; Türk devleti, 70 yaşını aşan Kürt kadınlarını zindanlara atarken sizler ne hissediyor ve düşünüyorsunuz?

Cevaplarınızın hiçbir bir önemi yok, çünkü gerçekler ayan beyan ortada. Faşist devletlerin zulmü, Kürt halkına mutlak zafer getirecek, zulmün saltanatını yıkacaktır. Halepçe katliamını yapan Saddam Hüseyin’in ibret dolu sonu bu hakikatin en yalın ifadesidir. Ve şunu da kimse unutmasın herkes hakikatinden payını alır.

Mistik ve gizemli bir güç olan PKK gerillaları Kürt halkını dağlarda, ovalarda ve şehirlerde savunacaktır. Kürtlerin özgürlüğü dağlarda ve gerilladadır. Kürtlerin özgürlüğü, sömürgeci devletlerin zayıflamasında ve hatta yerle yeksan olmasındadır.