14 Temmuz Direnişçileri Londra’da Anıldı
14 Temmuz 1982’de Diyarbakır Cezaevi’nde yaşanan insanlık dışı uygulamaları protesto etmek amacıyla başlattıkları ölüm orucunda yaşamını yitiren PKK’nin öncü kadroları Londra’da anıldı.
Britanya Kürt Halk Meclisi, Diyarbakır Cezaevi’nde 14 Temmuz 1982’de başlatılan ölüm orucunda yaşamını yitiren Hayri Durmuş, Kemal Pir, Ali Çiçek ve Akif Yılmaz’ı Haringey’de bulunan Kürt Toplum Merkezinde düzenledikleri bir etkinlikle andı. Cumartesi günü yapılan anma etkinliğinde Ali Boyraz 14 Temmuz direnişini anlattı. Boyraz yaptığı konuşmada şunları belirtti;
KÜRT MÜCADELESİ BETON MEZARLARA GÖMÜLMEK İSTENİYORDU
‘‘14 Temmuz Direnişi , Kürdistan’da ve Türkiye’de mücadelenin en zorlu koşullarında yeniden ayağa kalkışın ve, “Ben de varım, bizim mücadelemizi bitiremezsiniz” demenin adıdır.
12 Eylül 1980 faşist askeri darbe yapıldıktan sonra Kürdistan ve Türkiye’de devrimci hareket ve gruplara yönelik şiddetli bir saldırı geliştirilmiştir. Toplu tutuklamalar, sokak ortasında insanların kurşunlanarak öldürülmesi, stadyumlarda kitlesel göz-altılarla toplu işkenceye maruz bırakma, köy meydanlarında insanların öldüresiye dövülmesi, hukuksuz bir şekilde 250,000 insanın tutuklanması gibi insanlık dışı uygulamaları çoğaltarak sıralamak mümkündür.
Faşist askeri darbenin hedeflediği tek şey, Kürdistan’da geliştirilen mücadelenin halkla birlikte beton mezara gömülmek istenmesidir.
Bu dönem bırakalım PKK mücadelesini, Kürtlük adına ne varsa yok edilmek istenmiştir. Bunun merkezi olarak da Diyarbakır 5 nolu zindan seçilmiştir.
‘VAHŞET’ KELİMESİ O DÖNEMİ ANLATMAK İÇİN HAFİF KALIR
Diyarbakır zindanının içinde yaşananlar bugün de tam olarak bilinmemektedir. Tespit edildiği kadarıyla 1981-1984 arasında 70 kişi işkence sonucu yaşamını yitirmiştir. Ancak, hepimiz çok iyi biliyoruz ki, bu sayı çok daha fazladır. Orada yaşayanlar, “anılarını” anlatırken daima “vahşet” vurgusu yapar. Ama Diyarbakır 5 nolu da yaşananlar vahşetle bile izah edilememektedir.
Bir hücrenin, bir koğuşun yan taraftaki hücre ve koğuşta yaşananları öğrenme şansı olmamıştır. Bir çok şey yıllar sonra öğrenilmiştir. Yani, burada yaşayanlar bile tam olarak nelerin yaşandığını aylar- yıllar sonra öğrenebilmişlerdir.
Yüzbaşı Esat Oktay ile birlikte getirilen 90 kişilik özel komando birliği bu zindandaki direnişi ve dışarıdaki halkın da iradesini kırmak için özel eğitilmişlerdir.
Esat’ın kendisi de bizzat Kıbrıs’ta kontrgerilla eğitimi görmüştür.
Diyarbakır zindanında hangi direnişten bahsedilecekse önce zindan ve dışarıdaki koşullara bakmak gerekiyor. Zindan ve dışarıda yoğun ve kontrolsüz bir baskı, katliam ve sindirme varken, PKK’nin de Kürdistan’dan yurtdışına çekilmiş olma gerçekliği vardır. Kaba deyimle, yaprağın kımıldamadığı bir süreçtir. Bu donemde Diyarbakır’da PKK’nin bir çok kadrosunun yanında 5,000 kişiye yakın tutuklu vardır. Yoğun bir baskı yaşanırken sürekli bir direniş çabası da vardır. Dolayısıyla bu süreç, PKK ve Kürdistan halkının mücadelesinin zindanda temsil edildiği bir süreçtir. Egemenler de bunu bildiği için zindanda vahşette sınır tanımamışlardır.’’
Anma etkinliği okunan şiirler ve müzik ile sona erdi.
